گروه 77 در 15 ژوئن سال 1964 و توسط 77 کشور در حال توسعه امضاکننده اعلامیه گروه 77 در پایان نخستین جلسه کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (آنکتاد) در شهر ژنو - سوئیس تأسیس شد.
نخستین اجلاس سطح وزیران این نهاد از دهم تا 25 اکتبر سال 1967 در الجزیره پایتخت الجزایر برگزار شد و منشور آن نیز در همین اجلاس تدوین شد.
وب سایت رسمی: The Group of 77
گره 77 بزرگترین سازمان بین دولتی کشورهای درحال توسعه در سازمان ملل است.
ریاست گروه77، عالی‌ترین ارگان سیاسی در ساختار سازمانی این گروه محسوب می‌شود و انتخاب آن بر اساس اصل گردشی بین منطقه آفریقا، آسیا، آمریکای لاتین انجام می‌گیرد.
دوره ریاست در گروه 77 یک‌ساله است و رییس گروه فردی است که به عنوان سخنگوی گروه عمل کرده و اقدام‌های این گروه را در بخش‌های گوناگون هماهنگ می‌کند.
این گروه در ژوئن سال 1964 با امضای بیانیه مشترک هفتاد و هفت کشور در حال توسعه، در خاتمه اولین نشست کنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد ( آنکتاد) در ژنو تاسیس شد.
با برگزاری اولین نشست وزرای گروه 77 در الجزایر اساسنامه آن موسوم به منشور الجزایر تصویب و به تدریج این نهاد دائمی توسعه یافت و به ایجاد شعبه های گروه 77 با دفاتر ارتباطی در ژنو (آنکتاد)، نایروبی (یونپ)، پاریس(یونسکو)، رم (فائو و ایفاد)، وین (یونیدو) و گروه 24 در واشنگتن (صندوق بین المللی پول و بانک جهانی) منجر شد. اگر چه اعضای گروه 77 به 130 کشور افزایش یافته است با این حال نام اولیه به دلیل اهمیت تاریخی آن حفظ شده است.
گروه ۷۷ (به انگلیسی: Group of 77) در ۱۵ ژوئن سال ۱۹۶۴ میلادی و توسط ۷۷ کشور در حال توسعه امضاکننده اعلامیه گروه ۷۷ در پایان نخستین جلسه کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (آنکتاد) در شهر ژنو سوئیس تأسیس شد. مقر سازمان در نیویورک آمریکا واقع شده‌است.
تاریخچه
نخستین اجلاس سطح وزیران این نهاد در سال ۱۹۶۷ در الجزیره پایتخت الجزایر برگزار شد که منشور در این اجلاس تدوین شد. اکنون ۱۳۲ کشور در گروه ۷۷ عضویت دارند اما با همان نام اولیه شناخته می‌شود.
فعالیت‌ها
این سازمان محملی برای بیان و ارتقای منافع جمعی کشورهای در حال توسعه و افزایش قدرت مذاکره این کشورها در سازمان ملل متحد در زمینه مسائل اقتصادی و امکانی برای افزایش همکاری فنی و اقتصادی میان کشورهای مزبور است.
اعضا
در فهرست زیر اعضای این گروه مشخص شده‌اند و تاریخ جلوی نام کشورها سال‌هایی هست که آن کشور مدیریت گروه را بر عهده داشته‌است و کشورهایی که با نامشان پررنگ‌تر مشخص شده‌است عضو G24 نیز هستند.
اعضای کنونی
1. افغانستان
2. الجزایر (۱۹۸۱–۱۹۸۲، ۱۹۹۴، ۲۰۰۹، ۲۰۱۲)
3. آرژانتین (۲۰۱۱)
4. بنین
5. بولیوی (۱۹۹۰)
6. برزیل
7. بورکینافاسو
8. کامبوج
9. کامرون
10. جمهوری آفریقای مرکزی
11. چاد
12. شیلی
13. کلمبیا (۱۹۹۲)
14. جمهوری دموکراتیک کنگو (کینشاسا)
15. جمهوری کنگو (برازاویل)
16. کاستاریکا (۱۹۹۶)
17. کوبا
18. جمهوری دومینیکن
19. اکوادور
20. مصر (۱۹۷۲–۱۹۷۳، ۱۹۸۴–۱۹۸۵)
21. السالوادور
22. اتیوپی
23. گابون
26. غنا (۱۹۹۱)
27. گواتمالا (۱۹۸۷)
28. گینه
29. هائیتی
30. هندوراس
31. هند (۱۹۷۰–۱۹۷۱، ۱۹۷۹–۱۹۸۰)
32. اندونزی (۱۹۹۸)
33. ایران (۱۹۷۳–۱۹۷۴، ۲۰۰۱)
34. عراق
35. جامائیکا (۱۹۷۷–۱۹۷۸، ۲۰۰۵)
36. اردن
37. کنیا
38. کویت
39. لائوس
40. لبنان
41. لیبریا
42. لیبی
43. ماداگاسکار (۱۹۷۵–۱۹۷۶)
44. مالزی (۱۹۸۹)
45. مالی
46. موریتانی
47. مراکش (۲۰۰۳)
48. میانمار
49. نپال
50. نیکاراگوئه
51. نیجر
52. نیجریه (۲۰۰۰)
53. پاکستان (۱۹۷۶–۱۹۷۷، ۱۹۹۲، ۲۰۰۷)
54. پاناما
55. پاراگوئه
56. پرو (۱۹۷۱–۱۹۷۲)
57. فیلیپین (۱۹۹۵)
58. رواندا
59. عربستان سعودی
60. سنگال
61. سیرالئون
62. سومالی
63. سری‌لانکا
64. سودان (۲۰۰۹)
65. سوریه
66. تانزانیا (۱۹۹۷)
67. تایلند
68. توگو
69. ترینیداد و توباگو
70. تونس (۱۹۷۸–۱۹۷۹، ۱۹۸۸)
71. اوگاندا
72. اروگوئه
73. ونزوئلا (۱۹۸۰–۱۹۸۱، ۲۰۰۲)
74. ویتنام
75. یمن (۲۰۱۰)
اعضای کنونی دیگر
74. آنگولا
75. آنتیگوا و باربودا (۲۰۰۸)
76. باهاما
77. بحرین
78. بنگلادش (۱۹۸۲–۱۹۸۳)
79. باربادوس
80. بلیز
81. بوتان
82. بوسنی و هرزگوین
83. بوتساوانا
84. برونئی
85. بوروندی
86. کیپ ورد
87. چین
88. کومور
89. ساحل عاج
90. جیبوتی
91. دومینیکا
92. گینه استوایی
93. اریتره
94. فیجی
95. گامبیا
96. گرنادا
97. گینه بیسائو
98. گویان (۱۹۹۹)
99. لسوتو
100. مالاوی
101. مالدیو
102. جزایر مارشال
103. موریس
104. میکرونزی
105. مغولستان
106. موزامبیک
107. نامیبیا
108. کره شمالی
109. نائورو
110. عمان
111. فلسطین
112. پاپوآ گینه نو
113. قطر
114. سنت کیتس و نویس
115. سنت لوسیا
116. سنت وینسنت و گرنادین‌ها
117. ساموآ
118. سائوتومه و پرینسیپ
119. سیشل
120. سنگاپور
121. جزایر سلیمان
122. آفریقای جنوبی (۲۰۰۶)
123. سورینام
124. سوازیلند
125. تاجیکستان
126. تیمور شرقی
127. تونگا
128. ترکمنستان
129. امارات متحده عربی
130. وانواتو
131. زامبیا
132. زیمباوه