اقتصاد کنیابر پایه اصول اقتصاد آزاد بنا نهاده شده است. این کشور عضو سازمان تجارت جهانی،جامعه اقتصادى شرق آفریقا و کومسا می‌باشد. مهمترین اقلام صادراتی این کشور چای، قهوه، گل و گوشت می‌باشد. همچنین صنعت گرشگری و ترانزیت از منابع تامین ارز این کشور میباشند. نرخ بیکارى حدود ٤٠ درصد است. واحد پول کنیا شلینگ می باشد که داراى ثبات در برابر ارز های قوی است. درآمد سرانه در حدود ١٧٠٠دلار امریکا است.سهم بخش کشاورزی در اقتصاد کنیا در حدود ٢٩درصد، بخش خدمات در حدود ١٥ درصد و بخش صنعت در حدود ٥٣ درصد است. نرخ تورم در حدود ٥/٨ درصد است.

میزان صادرات کنیا در سال ٢٠١٣ بالغ بر ٦/٥٨ میلیارد دلار بوده است.میزان واردات در همان سال ١٥/٨٦ میلیارد دلار بوده است.

اطلاعات کلی صنایع کنیا

 موقعیت - کنیا از کشور های مهم و درحال توسعه در منطقه شرق آفریقا و در ساحل اقیانوس هند است که از موقعیت ژئو

 پو لیتیک و آب و هوای متبوعی بر خورد ار می‌باشد . این کشور که در گذشته انگلیس شرق نامیده می‌شد هم اکنون راه عبور کالا برای چندین کشور آفریقایی محصور در خشکی از جمله اوگاندا ، روندا ، بوروندی ، جنوب سودان ، و کنگو دموکراتیک محسوب می‌شود و از این طریق در آمد قابل ملاحظه ای کسب می‌کند .

کنیا صنعتی ترین کشور در جامعه شرق آفریقا محسوب می‌شود که در آن شرکت های بزرگ چند ملیتی همچون شرکت های انگلیسی،آلمانی ،فرانسوی ،هلندی ،آمریکائی و ژاپنی با بیشترین سرمایه گذاری مشغول فعالیت می‌باشند.از ویژگی‌های ساختار صنعتی کنیا مقیاس بزرگ واحد های صنعتی و عمدتاً سرمایه بر بودن انهاست که از طریق دولت نیز شدیداً حمایت می‌شوند.بدین لحاظ سرمایه خارجی در توسعه صنعتی کنیا نقش مهمی داشته و هم اکنون نیز بر عهده دارد.از دهه 80 سیاست صنعتی از الگوی جایگزینی واردات به سوی آزاد سازی و توسعه واردات گرایش پیدا کرده است.بدین منظور در کنیا 5 منطقه پردازش صادرات ( مجدد ) همراه با انواع مشوق ها و معافیت ها برای جلب سرمایه‌های خارجی در نظر گرفته است.هم اکنون بخش صنعت در کنیا 3/16 در صد تولید ناخالص این کشور را عهده دار است.

 بخش صنعتی در کنیا شامل صنایع سبک و کوچک از قبیل فرآورده‌های غذایی ،آسیاب برای تهیه آرد ، باغداری و گلکاری صنعتی ،و همچنین صنایع مصرفی و خانگی مثل پلاستیک ،مبلمان ، باطریسازی لباس و سیگار می‌باشد . کارخانه‌های نورد آلومینیوم و آهن و تصفیه نفتی و فر آورده‌های نفتی را نیز باید در این بخش نامبرد . باتوجه به کمبود منابع انرژی و برق و ناکار آمدی دستگاه اداری توسعه صنعتی در این کشور دچار مشکل و اختلال است . اما اقداماتی در زمینه توسعه صنعت و خصوصی سازی شرکت های دولتی آغاز شده است .

مراکز اصلی صنعت در کنیا،در مناطق شهری واقع در مناطق نایروبی ، مومباسا، وکیسومو ایجاد شده است.اغلب کارهای صنعتی درکنیا،وابسته به محصولات کشاورزی می‌باشند.

از محصولات وابسته کشاورزی می‌توان به گلخانه‌های صنعتی ، گوشت قرمز و محصولات دامی و لبنی اشاره نمود.چرم ،کاغذ،پارچه و شکر از دیگر اقلام می‌باشند.اگر چه کنیا از لحاظ تامین انرژی و سوخت نیازمند واردات می‌باشد اما فرآورده‌های نفتی نیز توسط پالایشگاه‌های موجود تولید می‌شوند.

از جمله معادن مهم کنیا نیز می‌توان به معادن طلا،نقره،کربنات سدیم،سنگ،جواهر،فلوریت،روی ،سیلیس،سنگ آهن،منیزیم ،نمک،میکا و مس اشاره نمود.

صنعت گردشگری و توریست در کنیا پس از کشاورزی از دومین جایگاه در منبع درآمد خارجی بر خوردار می‌باشد.از جاذبه‌های توریستی به 24 پارک ملی وحش اشاره کرد که تحت حفاظت شدید قراردارد . از دیگر چشم اندازهای توریستی می‌توان به مساجد و آثار معماری اسلامی در استان ساحلی و شهرهای مومباسا و لامو ،کشتزارهای قهوه و چای در تیکا،رشته کوه‌های کلیمانجارو و موزه حیات وحش ،قلعه مسیح در مومباسا و سواحل دریای هند اشاره نمود.   

صادرات-صادرات اصلی کنیا چای و قهوه است که با نوسان قیمت و خشکسالی دوره ای بر در آمد های تجاری این کشور تاثیر می‌گذارد .مشتقات نفنی و گل و ماهی نیز از دیگر محصولات صادراتی می‌باشد .

واردات–واردات اصلی کنیا انواع ماشین آلات ،تجهیزات و قطعات حمل و نقل ، وسایط نقلیه ، آهن و فولاد و مواد پلاستیک می‌باشد .

شرکای تجاری–شرکای اصلی تجاری کینا چین ، هند ،ایالات متحده ،انگلیس ،اوگاندا و امارات متحده عربی می‌باشند .